“شبی یاد دارم که چشمم نخفت” شعر سعدی
شبی یـــــــاد دارم که چشمــــــــم نخفت     شنیـــدم که پروانـــــه با شمــــع گفت
که من عاشقـــم گــــر بســـوزم رواست     تو را گریـــه و سوز بــاری چراست؟